Η ακινησία μας οδηγεί στην καταστροφή των αρθρώσεων μας

Πολλές φορές οι περισσότεροι  άνθρωποι διαμαρτύρονται  για μόνιμους πόνους σε γόνατα και ισχία.

Όταν ερωτώνται τι έγινε και πονάς,  απαντάνε όλοι, ανεξαιρέτως: «Τίποτα. Δεν έκανα απολύτως τίποτα. Να φανταστείς, έχω σταματήσει και το γυμναστήριο/το pilates/το περπάτημα».

Υπάρχει η λανθασμένη άποψη και οδηγία να μπαίνουμε σε κατάσταση αδράνειας και πλήρους αποφυγής κάθε δραστηριότητας.

Αυτό που ισχύει και αναφέρεται σε ολόκληρη την αθληιατρική και μη βιβλιογραφία είναι ότι είμαστε   μηχανές ΚΙΝΗΣΗΣ.

Το σώμα μας εξελίχθηκε κινούμενο συνεχώς, σε διαφορετικές εποχές, με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικά τερέν, αλλά πάντα σε καθημερινή κίνηση.

Το πόσο σημαντική είναι η κίνηση για τις αρθρώσεις μας είτε είναι υγιείς και θέλουμε να τις διατηρήσουμε έτσι, είτε είναι με ταλαιπωρημένη ανατομία και θέλουμε να τις βοηθήσουμε να αποκατασταθούν είναι δεδομένο.

Η αντίληψη ότι η φυσιολογική φόρτιση και η κίνηση των αρθρώσεων είναι απαραίτητες για τη συντήρησή τους (δηλαδή το μεταβολισμό) φαίνεται να προκύπτει από πάμπολες ερευνητικές παρατηρήσεις.

Έρευνες έχουν δείξει ι ότι η οστεοαρθρίτιδα ξεκινά σε περιοχές της άρθρωσης που είναι λιγότερο φορτισμένες και ότι η ακινητοποίηση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αλλοιώσεις στον μεταβολισμό του χόνδρου και στην ιστολογία του, και κατά συνέπεια ΚΑΙ στην ανατομική του ακεραιότητα ΚΑΙ στη δυνατότητα επούλωσής του.

Η φόρτιση των αρθρώσεων εξαρτάται άμεσα από την κίνηση και η σημασία της στην κανονική συντήρηση του χόνδρου όπως και στην «επισκευή» του είναι πλέον μια εμπεριστατωμένα αποδεδειγμένη έννοια.

Με λίγα λόγια η κίνηση είναι αυτή που συντηρεί, διατηρεί και θεραπεύει το μυοσκελετικό μας σύστημα και η απουσία αυτής μας οδηγεί μόνον σε πόνο, απογοήτευση και ταλαιπωρίας.

Joint Contact Stress. A Reasonable Surrogate for Biological Processes? RA Brant , Iowa Orth J 200