Η μοναδικότητα της συγκεκριμένης τεχνικής έγκειται στο γεγονός πως είναι ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη.

Ξεκινά με λεπτομερή αξιολόγηση, και χρησιμοποιεί αποδεδειγμένες δοκιμασίες.

Βασίζεται σε αντικειμενικά αλλά και υποκειμενικά (από την πλευρά του ασθενούς) ευρήματα ενώ λαμβάνει υπόψιν και ψυχοκοινωνικά στοιχεία που πιθανόν προκύψουν από την αξιολόγηση.

Όλα αυτά συνθέτουν τον κλινικό συλλογισμό πάνω στο οποίο χτίζεται το θεραπευτικό μοντέλο, με συγκεριμένα στάδια, επαναξιολογήσεις και καθορισμένη διάρκεια και κόστος με μεγάλη ακρίβεια.

Ο θεραπευτής γνωρίζει πολύ καλά τι αγγίζει, τι κινητοποιεί και ποιο είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Με το manual therapy μπορούν να αντιμετωπιστούν προβλήματα σπονδυλικής στήλης και άκρων

Στο Manual Therapy χρησιμοποιούνται τεχνικές με τα χέρια που εξετάζουν και αξιολογούν – αποκαθιστούν όπου είναι απαραίτητο:

1. Αρθρικές κινήσεις της σπονδυλικής στήλης σε όλα τα επίπεδα αυτής
2. Αρθρικές κινήσεις άκρων αλλά και μικρότερων περιοχών όπως της κάτω γνάθου (συχνή αιτία πονοκεφάλου)
3. Κινητικότητα νευρικού ιστού – νευροδυναμική συμπεριφόρά σε παθολογίες όπου εμπλέκεται νευρικός ιστός πχ ισχιαλγία
4. Επώδυνα σημεία της περιτονίας και των συναφών περιφερικών δομών. Δεν είναι λίγες οι φορές που το πραγματικό αίτιο του πόνου εντοπίζεται σχετικά μακριά από το σημείο εκδήλωσης του. Έτσι για παράδειγμα αρκετές φορές η θεραπεία σε έναν επώδυνο αυχένα επέρχεται από την αποκατάσταση μια δυσλειτουργίας στον ώμο.
5. Τη δύναμη, την αντοχή και την ελαστικότητα του μυοτενόντιου συνόλου.
6. Τον έλεγχο των μυΙκών ισορροπιών μιας περιοχής. Κάποιες φορές η απλή εξισορρόπηση μυϊκών δυνάμεων με κατάλληλη άσκηση αρκεί από μόνη της ώστε να επέλθει η λύση του προβλήματος.
7. Την επανεκπαίδευση, σε μυοσκελετικό και ιδιοδεκτικό επίπεδο, στην σωστή εργονομία. Μια λάθος θέση στην εργασία και σε καθημερινή βάση ίσως είναι από μόνη της το βασικό αίτιο εκδήλωσης ενός χρόνιου μυοσκελετικού προβλήματος. Το ίδιο ισχύει και με μια κακή τεχνική σε ένα άθλημα, την οποία ένας manual therapist οφείλει να επανεκπαιδεύσει.

To manual therapy ασχολείται διεξοδικά με τα προβλήματα σπονδυλικής στήλης

• Το manual therapy δεν είναι το γνωστό κρακ των αρθρώσεων, παρότι έχει συσχετιστεί με αυτό. Αυτός ο ήχος του κρακ είναι κυριολεκτικά μια φούσκα (αέρα) μέσα στο νερό (υγρό άρθρωσης). Το κρακ ή αλλιώς ενδαρθρικός τριγμός δεν είναι απαραίτητο συστατικό μιας επιτυχημένης συνεδρίας manual therapy. Αντιθέτως είναι ο ήχος που παράγεται στις πλέον επιθετικές τεχνικές (high velocity thrust), οι οποίες θα πρέπει να εκτελούνται στα τελικά στάδια θεραπείας, από έμπειρους θεραπευτές και υπο προϋποθέσεις. Στη Βιοανάδραση εκτελούνται τέτοιου είδους χειρισμοί όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο, αλλά από την άλλη δεν εκτελούνται απαραίτητα σε κάθε θεραπεία/συνεδρία εάν δεν είναι χρήσιμο.
• Το manual therapy κινητοποιεί αρθρώσεις και ιστούς αλλά σε καμία περίπτωση δεν ‘’βάζει’’ στη θέση του κάποιο οστό ή κάποιο σπόνδυλο.
• Το manual therapy δεν είναι μια μαγική τεχνική-κίνηση με την οποία λύνονται όλα τα προβλήματα ως δια μαγείας. Είναι ένα σύνολο χειρισμών που διευκολύνουν τη σωστή κινητοποίηση μιας αρθρικής περιοχής και πάντα μια συνεδρία manual therapy περιλαμβάνει ενεργητική κίνηση ή άσκηση, έστω και για λόγους επαναξιολόγησης.
• Το manual therapy δεν είναι μια τεχνική που μπορεί να την εξασκήσει οποιοσδήποτε. Ακριβώς επειδή είναι αρκετά παρεμβατική χρειάζεται έναν καλά εκπαιδευμένο και πιστοποιημένο θεραπευτή με βαθειά γνώση ανατομίας, εμβιομηχανικής και νευροφυσιολογίας. Επειδή είναι και της μόδας να αυτοχαρακτηρίζεται ο καθένας manual therapist με ένα 2ήμερο σεμινάριο, καλό είναι να ζητάτε διαπιστεύσεις πριν αφεθείτε στα χέρια ενός φυσικοθεραπευτή.

• Μπορεί δυνητικά να εφαρμοστεί κυριολεκτικά σε όλα τα μυοσκελετικά προβλήματα και ακόμα και σε οξύ στάδιο.
• Είναι μια θεραπεία που στοχεύει το αίτιο και όχι το σύμπτωμα, για αυτό και η αποκατάσταση είναι συνήθως πλήρης και χωρίς υποτροπές.
• Είναι σαφώς πιο σύντομη θεραπεία. Σε 4-6 θεραπείες το αποτέλεσμα είναι τις περισσότερες φορές εντυπωσιακό ενώ από την 1η κιόλας συνεδρία θα υπάρξει βελτίωση.
• Η επαναφορά στην λειτουργικότητα, στην άσκηση ή στο άθλημα είναι ταχύτερη, πληρέστερη και ασφαλέστερη.
• Η συνολική ποιότητα ζωής βελτιώνεται κατακόρυφα καθώς ο ασθενής κατανοεί τι είχε, μαθαίνει πως να το αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και το πρόβλημα επιλύεται συνήθως οριστικά.