Η τενοντίτιδα είναι η κατάσταση όπου οι τένοντες ( η ινώδης σύνδεση του μυός με το οστό). Ο σύγχρονος όρος είναι τενοντοπάθεια, κάτι που δηλώνει ότι ο τένοντας πάσχει είτε από τραυματισμό ή από υπέρχρηση που οδηγεί σε συνεχείς μικροτραυματισμούς, ή από φλεγμονή. Οι τενοντίτιδες του καρπού είναι από τις πιο συνήθεις. Επακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι ο πόνος και η αδυναμία στην κίνηση του καρπού, αλλά πολλές φορές και όλων των αρθρώσεων μετά του αγκώνα.

Παρατηρείται σε άτομα τα οποία καταπονούν τον καρπό τους ή το άνω άκρο ως σύνολο με αποτέλεσμα να υπερλειτουργεί και να δημιουργούνται μικροτραυματισμοί. Είναι σύνηθες φαινόμενο στους μουσικούς, στις μητέρες που κρατούν τα βρέφη και σε εργαζόμενους σε χειρονακτικά επαγγέλματα ή άτομα που χειρίζονται ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μπορεί να εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Η εμφάνισή τους είναι και στα δύο φύλα αλλά και σε όλες τις ηλικίες.

Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος στον καρπό ο οποίος εμφανίζεται στην αρχή σαν ενόχληση και στη συνέχεια εγκαθίσταται και γίνεται ανυπόφορος. Ο πόνος μπορεί να αντανακλάται μέχρι και το αντιβράχιο, ενώ επιδεινώνεται στις κινήσεις όπου συμμετέχει ο καρπός και τα δάκτυλα (σύλληψη, λεπτές κινήσεις χειρισμού, στροφικές κινήσεις, εκτατικές κινήσεις κ.λπ.). Σε προχωρημένα στάδια ο πόνος είναι συνεχής.

Η διάγνωση είναι εύκολη και γίνεται με το συνδυασμό του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης και πολλές φορές του ηλεκτρομυογραφήματος.

Συνήθως τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν με τον συνδυασμό ακινητοποίηση- αντιφλεγμονώδη φάρμακα (από το στόμα) και ειδικού φυσικοθεραπευτικού προγράμματος.

Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν, τότε θα γίνει από τον ορθοπεδικό έγχυση κορτικοστεροειδών τοπικά.

Αν αποτύχουν όλα τα παραπάνω, τότε ο ορθοπεδικός χειρουργός θα προτείνει τη χειρουργική επέμβαση.

Επειδή η διαδικασία της φλεγμονής δεν συνυπάρχει πάντα, η κλασική φυσικοθεραπεία δεν ανταποκρίνεται χωρίς όμως να αποκλείεται. Συνήθως εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα αναισθησίας (ειδικά ρεύματα και παγοθεραπεία, κ.ά) και μετά μια σταδιακή απελευθέρωση του τένοντα μέσω κινήσεων ολίσθησης των τενόντων.

Στη συνέχεια, αφού απελευθερωθεί ο τένοντας θα εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα σταδιακής ενδυνάμωσης του τένοντα και μια επανεκπαίδευση ώστε να αποφευχθεί ο υποτροπιασμός.

Μέσα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο φυσικοθεραπευτής: