Το Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα σε αρχικά στάδια δεν έχει τυπική συμπτωματολογία και ποικίλει ανάλογα τον ασθενή και το αίτιο, με αποτέλεσμα η έγκαιρη διάγνωση να μην γίνεται. Συνήθως οι ασθενείς περιγράφουν ότι πονάνε σε όλο το άνω άκρο και περιγράφουν μουδιάσματα γενικά. Σπάνια περιγράφουν στα αρχικά στάδια αδυναμία σύλληψης, ενώ σε προχωρημένα στάδια παρατηρείται ατροφία στο θέναρ (στην παλάμη).

Γενικά από το ιστορικό ένας έμπειρος ορθοπαιδικός, νευρολόγος και φυσικοθεραπευτής θα καταλήξει στο σύνδρομο, αλλά η κλινική εξέταση δεν δείξει σαφή ευρήματα για διάγνωση.

Τα κλινικά τεστ τα οποία θα είναι μάλλον θετικά είναι η κάμψη του καρπού με αντίσταση (που θα προκαλέσει πόνο) και το Phalen τεστ όπου ο καρπός βρίσκεται σε έκταση και μετά από μερικά δευτερόλεπτα υπάρχουν μουδιάσματα στά 3,5 δάκτυλα. Γενικά όμως, λόγω των παρόμοιων συμτωμάτων από πολλές άλλες παθήσεις είναι δύσκολη η ακριβής διάγνωσή του. Το ηλεκτρομυογράφημα θα δώσει αρκετά σαφή αποτελέσματα και θα οδηγήσει στη διάγνωση του συνδρόμου.

Αν το σύνδρομο βρίσκεται στα αρχικά στάδια, είναι δυνατή η θεραπεία του συντηρητικά με τη χρήση φαρμάκων, νάρθηκα και κατάλληλης φυσικοθεραπείας. Αν το σύνδρομο βρίσκεται σε προχωρημένα στάδια ή δεν ανταποκρίνεται στη συντηρητική αντιμετώπιση, τότε η λύση είναι η χειρουργική επέμβαση.

Είναι πολύ σημαντική η συμμετοχή του ασθενούς, καθώς η εμμονή του σε θέσεις ή έργα τα οποία δυσχεράνουν την πάθηση θα τον οδηγήσουν σε αδυναμία επούλωσης.

Από φυσικοθεραπευτικής άποψης προτείνονται οι εξής παρεμβάσεις: