Συνήθως ο πάσχων αντιλαμβάνεται ακριβώς το σημείο του πόνου ο οποίος είναι εντοπισμένος και όχι διάσπαρτος, περιγράφεται με όρους καψίματος. Σε περιπτώσεις χρόνιου προβλήματος μπορεί με την συνοδεία πόνου να συνεχίσει τις δραστηριότητές του, αλλά σταδιακά ο οξύς πόνος θα γίνεται πιο έντονος χωρίς να ανακουφίζεται από την ξεκούραση. Σημαντικό στοιχείο είναι η ύπαρξη νυχτερινού πόνου ο οποίος δεν ανακουφίζεται από καμία στάση. Η κίνηση οδηγεί σε περαιτέρω πόνο με αδυναμία ανύψωσης του άνω άκρου ειδικά πάνω από το επίπεδο του ώμου. Ανάλογα την έκταση της βλάβης μπορεί ο ασθενής να αισθάνεται μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα γι’ αυτό είναι ιδιαίτερης σημασίας η διάκριση μεταξύ της μερικής ρήξης και του συνδρόμου προστριβής.

Από τη λήψη ιστορικού και την αντικειμενική εξέταση μπορεί να φανεί η έκταση της βλάβης αλλά πολλές φορές χρειάζεται η πιστοποίηση από μαγνητική τομογραφία και διαγνωστικό υπέρηχο, ειδικά σε χρόνιες βλάβες, ενώ σε ασβεστοποίηση του τένοντα μπορεί να φανεί και σε μια απλή ακτινογραφία.

Οι περισσότερες τενοντίτιδες θεραπεύονται συντηρητικά χωρίς να αποκλείεται η χειρουργική αντιμετώπιση σε μερικές περιπτώσεις.

Συντηρητική αντιμετώπιση

Οι περισσότερες τενοντίτιδες μπορούν να θεραπευτούν συντηρητικά με τον συνδυασμό φαρμάκων, ξεκούρασης (αποφυγή συγκεκριμένων κινήσεων του ώμου όπως ανύψωση πάνω από το επίπεδο του ώμου) και κατάλληλου φυσικοθεραπευτικού προγράμματος.

Συνίσταται η εφαρμογή του πρωτοκόλλου κρυοθεραπεία- ανάπαυση- περιορισμός κίνησης- ανάρρωπη θέση και στον ύπνο το τραυματισμένο χέρι βρίσκεται από πάνω. Το παραπάνω πρόγραμμα είναι πολύ σημαντικό να εφαρμοστεί ειδικά τις πρώτες 72 ώρες. Πρώτος στόχος είναι ο περιορισμός της φλεγμονής και η σταδιακή ένταξη εκκρεμοειδών κινήσεων χωρίς όμως την παρουσία πόνου. Είναι βασικό ο ασθενής να εκπαιδευτεί στην προφύλαξη του άκρου στις καθημερινές κινήσεις.

Αφού ξεπεραστεί η οξεία φάση και υποχωρήσει η φλεγμονή ο ασθενής σταδιακά μπορεί να ενδυναμώσει προσεκτικά τους μυς του ώμου με την καθοδήγηση ειδικού φυσικοθεραπευτή και όχι αυθαίρετα.

Στη συνέχεια ο ώμος τελειοποιείται και επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα με τη δύναμη, την ελαστικότητα και την αντοχή όλων τον μυών να επανέρχονται στο φυσιολογικό.

Τέλος, σε αθλητές είναι σημαντικό να υπάρξει και μια φάση επανένταξης και επανεκπαίδευσηής τους στο άθλημα.

Γενικά μέσα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον φυσικοθεραπευτή είναι τα εξής: