Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από πολλούς σπονδύλους. Ο κάθε σπόνδυλος αρθρώνεται με τον υπερκείμενο και με τον υποκείμενο σπόνδυλο με τις ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις και το μεσοσπονδύλιο δίσκο. Φυσιολογικά υπάρχει μια τρισδιάστατη δομή των σπονδύλων, η οποία καλείται φυσιολογική ανάλογα με το σπονδυλικό τμήμα που βρίσκεται (αυχένας-θώρακας- οσφύ). Σπονδυλολίσθηση καλείται η ολίσθηση του σπονδύλου σε σχέση με τον υποκείμενο, με όριο το σημείο βλάβης. Είναι συχνότερη στον Ο5 και σπανιότερη στον Ο4 και Ο3. Συνήθως αναφερόμαστε μόνο σε έναν σπόνδυλο, αλλά ολόκληρη η σπονδυλική στήλη πάσχει καθώς όλη επηρεάζεται. Κυρίως συμβαίνει πρόσθια, ενώ υπάρχει και η οπίσθια, η πλάγια και η πλαγιοπίσθια.

Μπορεί να συμβεί για πολλούς λόγους. Ο συχνότερος λόγος είναι μετά από κάταγμα (εκ κοπώσεως), εκφυλιστικά αίτια στις αρθρικές αποφύσεις, τους συνδέσμους και τον μεσοσπονδύλιο δίσκο, ανωμαλίες εκ γενετής, τραυματικούς λόγους και τέλος πιο σοβαρές και επιπληγμένες καταστάσεις, π.χ. νόσος paget.

Η διάγνωση γίνεται πολύ εύκολα ακτινολογικά. Οι απλές ακτινογραφίες, η αξονική και η μαγνητική τομογραφία θα υποδείξουν την ύπαρξη της ολίσθησης.

Τα συμπτώματα επιδεινώνονται σε δραστηριότητες οι οποίες τείνουν να ευθειάσουν τη σπονδυλική στήλη. Τέτοιες δραστηριότητες είναι η πολύωρη ορθοστασία, η άρση βάρους, η πολύωρη βάδιση, κ.ά. Ανακουφίζονται όταν είναι ανάσκελα με λυγισμένα πόδια.

Η αναστροφή του σπονδύλου συντηρητικά δεν γίνεται. Όπως είναι φυσικό, η φυσικοθεραπεία έχει ως στόχο τη μείωση των συμπτωμάτων και την εκγύμναση των μυών ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ώστε να αποτραπούν τα περαιτέρω συμπτώματα.

Φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα